U C H W A Ł A Nr XXXIII/233/2006
Treść
U C H W A Ł A Nr XXXIII/233/2006xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Rady Gminy Raciąż
z dnia 13 czerwca 2006 r.
w sprawie: rozpatrzenia skargi na działalność Wójta Gminy Raciąż.
Na podstawie art. 18, ust. 2, pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późniejszymi zmianami) oraz art. 229, pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. – Kodeksu postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) – Rada Gminy Raciąż uchwala, co następuje:
§ 1
Uznaje się za niezasadną skargę Pana Janusza Bieńkowskiego Prezesa Zarządu Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowego Spółka z o.o. „Agrol”, ul. Płocka 53, 09-140 Raciąż – na działalność Wójta Gminy Raciąż.
§ 2
Zobowiązuje się Przewodniczącego Rady Gminy do poinformowania skarżącego o sposobie załatwienia skargi.
§ 3
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Przewodniczący Rady Gminy
Jarosław Jaworski
U Z A S A D N I E N I E
do Uchwały Nr XXXIII/233/2006 Rady Gminy Raciąż
z dnia 13 czerwca 2006r.
W dniu 14.04.2006r. do Rady Gminy Raciąż wpłynęła skarga Prezesa Zarządu firmy „Agrol” Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego Sp. z o.o. w Raciążu, w której zarzuca Wójtowi Gminy Raciąż doprowadzenie do niesłusznego zajęcia konta bankowego z tytułu podatków rolnego i leśnego oraz domaga się zwrotu niesłusznie pobranego podatku, odsetek i kosztów egzekucyjnych w kwocie ogółem 15.430,48 zł.
Zdaniem Rady Gminy skarga ta i roszczenie jest nieuzasadnione.
W oparciu o art. 6a ust. 8 ustawy o podatku rolnym i art. 6 ust. 5 ustawy o podatku leśnym, w związku z art. 21 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej należy stwierdzić, iż podatek wykazany przez osoby prawne w złożonej deklaracji jest podatkiem do zapłaty.
W tej sytuacji powstania zobowiązania podatkowego, organ podatkowy nie ustala /nie wymierza/ podatku w drodze decyzji przed terminem płatności, to podatnik zobowiązany jest sam obliczyć podatek i uregulować go w terminie wyznaczonym ustawą podatkową. Obowiązek składania deklaracji na podatek leśny i rolny dotyczy również podatników korzystających ze zwolnień na mocy przepisów ustawy (art. 6 ust. 6 ustawy o podatku leśnym i art. 6 ust. 9 ustawy o podatku rolnym).
Zwolnienia takie wykazuje się w deklaracjach, służących obliczeniu należnego podatku.
Zakład pracy chronionej może skorzystać ze zwolnienia w podatku rolnym i leśnym tylko w stosunku do lasów i gruntów ujętych w decyzji o nadaniu statusu zakładu pracy chronionej lub zaświadczeniu. Na podstawie art. 12 ust. 2, pkt 4 ustawy o podatku rolnym, od podatku rolnego zwalnia się prowadzących zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej w zakresie gruntów zgłoszonych wojewodzie, jeżeli zgłoszenie zostało potwierdzone decyzją w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej albo zaświadczeniem – zajętych na prowadzenie tego zakładu, z wyjątkiem gruntów znajdujących się w posiadaniu zależnym podmiotów nie będących prowadzącymi zakład pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej.
Art. 7 ust. 2, pkt 4 ustawy o podatku leśnym zawiera następujący zapis: Zwalnia się od podatku leśnego prowadzących zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej w zakresie lasów wymienionych w decyzji w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej lub zgłoszonych wojewodzie – zajętych na prowadzenie tego zakładu, z wyłączeniem lasów, które znajdują się w posiadaniu zależnym podmiotów nie będących prowadzącymi zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej.
A zatem warunkiem jest to, by zgłoszone zostały potwierdzone decyzją w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej, ewentualnie potwierdzone zaświadczeniem. Decyzja o nadaniu statusu zakładu pracy chronionej lub zaświadczenie nie mają charakteru deklaratoryjnego, czyli potwierdzającego jakiś fakt, ale konstytutywnego, czyli przyznających, to dopiero decyzja lub zaświadczenie kształtuje status zakładu pracy chronionej.
Takie tezy zostały potwierdzone wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2005r. sygn. akt FPS 1882/04 /ze skargi kasacyjnej/. Wyrok zachowuje swoją aktualność i może być odpowiednio wykładnią do sprawy „Agrol” Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego Spółka z o.o. w Raciążu.
Sąd w wyroku podkreśla, że przepis art. 30 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 1997r. Nr 123, poz. 776 z późn.zm.) wyraźnie nadaje decyzji charakter konstytutywny, co wynika z treści użytych w nim słów, iż decyzję w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej, potwierdzającą spełnienie warunków, o których mowa w art. 28 lub 29 – wydaje wojewoda. Oznacza to, zdaniem Sądu, że nie jest potwierdzeniem stanu prawnego wynikającego z ustawy, lecz konstytutywnym, prawno-kształtującym rozstrzygnięciem administracyjnym, tworzącym nowy stan /sytuację/ prawny podmiotu. Gdyby inaczej rozumieć treść art. 30 ust.1, ust. 3 ustawy – to powodowałoby to niczym niezrozumiałą niekonsekwencję ustawodawcy w przyznaniu i utracie statusu prawnego. Przeciwko rozumieniu charakteru decyzji o przyznanie podatnikom statusu zakładu pracy chronionej oraz kształtowaniu zwolnienia podatkowego zawartego w art. 31 ust.1, pkt 1 ustawy o rehabilitacji[…] jako podmiotowego – generalnie przemawia też wykładnia celowościowa.
Deklaratoryjny charakter tych decyzji podważałby bowiem pewność obrotu prawnego i gospodarczego, gospodarczego tym samym prowadziłby do sprzecznego z treścią art. 217 Konstytucji RP ustawowego kształtowania kategorii podmiotów zwolnionych z podatków. W końcu Sąd zwraca uwagę na to, że przyjęcie wstecznego działania decyzji wojewody oznaczałoby, że organy podatkowe przyjęły by prawo kształtowania statusu zakładu pracy chronionej w miejsce organu uprawnionego, wyraźnie wskazanego w art. 30 ust. 1 ustawy o rehabilitacji […]. Co więcej, to one kształtowałyby początkowy termin tego statusu prawnego. Uwagi co do charakteru decyzji, należy w obecnym stanie prawnym odnosić do zaświadczenia wojewody. Tak więc, jeżeli podatnik uzyska decyzję lub zaświadczenie – to zwolnienie podatkowe ujęte w deklaracji obowiązuje z uwzględnieniem daty wydania (decyzji lub zaświadczenia) – jako momentu początkowego.
Zgodnie z art. 6a ust. 2 ustawy o podatku rolnym i art. 5 ust. 2 ustawy o podatku leśnym, obowiązek podatkowy wygasa ostatniego dnia miesiąca, w którym przestały istnieć okoliczności uzasadniające ten obowiązek.
Korekta deklaracji jest instytucją, której celem jest doprowadzenie do tego, aby dane ustalone przez podatnika w deklaracji były prawidłowe i umożliwiały obliczenie, a w konsekwencji zapłatę właściwej kwoty podatku. W doktrynie wskazuje się, że może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji. Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie przez podatnika korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem korekty.
Podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty a zatem, jeżeli Wójt stwierdzi w deklaracji po korekcie błędy, to może skorzystać z możliwości korygowania deklaracji z inicjatywy organu podatkowego – wynikającej z art. 274a § 2 a także art. 291 § 1 - Ordynacji podatkowej.
Alternatywną dla korekty formą osiągnięcia celu w postaci obliczenia podatku w sposób prawidłowy, jest dokonanie tego w decyzji wydanej po przeprowadzeniu przez organ podatkowy postępowaniu podatkowym. Ordynacja podatkowa dopuszcza sytuację, w której organ podatkowy „wyręczy” podatnika w poprawnym obliczeniu podatku (art. 21 § 3). Od 1 stycznia 2003r. obowiązuje regulacja prawna mówiąca o decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, w odróżnieniu od poprzedniej, która nakłada obowiązek wydania decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej, lecz o zobowiązaniu podatkowym, nic nie stoi na przeszkodzie, aby organ określił w decyzji wysokość zobowiązania podatkowego za cały rok podatkowy. Nie ma znaczenia, czy decyzja będzie określała wysokość zobowiązania podatkowego za jeden miesiąc, kwartał, półrocze, czy może rok, istotne jest to, aby decyzja wydana na mocy art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej (decyzja określająca), spełniała określone wymogi. Dlatego też, jeśli organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą zobowiązanie podatkowe na cały rok, nie powinien w niej określać terminów płatności poszczególnych rat z przypisanymi doń kwotami. Taka decyzja nosiłaby znamiona decyzji wymiarowej i całkowicie rozmijałaby się z istotą decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Te postępowanie może jednak nastąpić, gdy podatnik dokona korekty deklaracji z uwzględnieniem w niej zaświadczenia Wojewody z dnia 16.01.2006r. Odrębnym zagadnieniem prawnym będzie ocena, czy zaświadczenie jest de facto jedynie potwierdzeniem zakupu gospodarstwa rolnego, czy można je uznać jako potwierdzenie spełnienia warunków określonych w art. 28 ustawy o rehabilitacji […]
Należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie Wójt Gminy występuje przede wszystkim jako organ podatkowy, a nie jako organ wykonawczy ( poza kwestią odszkodowawczą ), odpowiadający za swoje działania przed Radą Gminy.
W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji.